این مولوی مثلا وزیر تحصیلات عالی است!
ایشان و دیگر انعام و بهایم همانند او لکه ننگی بر دامن جهان نیست، بلکه نشان شکست اخلاقی و معنوی جهان ماست. اگر جهان در شرارت اینان شراکت نداشت، امثال این مولوی حتی در جایی مثل افغانستان بزی برای چراندن پیدا نمی‌توانست، چه برسد به وزارت تحصیلات عالی!
چه برسد به اینکه سرنوشت آموزش میلیون‌ها انسان به شعور بدوی چنین موجوداتی بسته شود. اما جهان ما به این وحشیان بمب داد، سلاح داد، باروت برای انفجار داد، دالر داد و در نهایت امریکا برای آنان یک کشور داد.
این مولوی مثلا وزیر تحصیلات عالی است!
طالبان وحشی‌اند، اما جهان ما به این توحش بال و پر می‌دهد، به آن نیاز دارد و اراده برای سرکوب آن ندارد.
طالبان در کنار بسیار چیزهایی که هستند، بازتاب شرارت و خباثت دنیای ما نیز می‌باشند. پس در همدردی جهان با زنان دربند، دختران رانده‌شده از دانشگاه، کودکان ممنوع‌التحصیل و انواع درد و اشک و اشکنجه‌ای که مردم افغانستان تحمل می‌کنند، نفاق و ریاکاری عظیم نهفته است.
کسی که چشمش برای ما گریان است، دستش به ما زخم زده‌است. فراموش نکنیم که همدردی مشحون از ریاکاری و سکوت شرم‌ناک در برابر ده‌ها جنایت دیگر این گروه کار یک زبان است.
درست است که طالبان خشن و وحشی‌اند ولی جهان نیز حساسیت خود در برابر توحش را از دست داده است. پس جهان ما نیز کم و بیش طالبانی است و ظاهرا به سوی طالبانی شدن بیشتر در حرکت است.
علی امیری – استاد دانشگاه
فیسبوک
