شماری از شهروندان کابل می گویند که خانه ها و زمین های شان توسط زورمندان غصب شده و شکایت های شان نیز از سوی ارگان های مربوطه امنیتی و عدلی و قضایی، رسیدگی نمی شود.
یک شهروند کابل که در منطقه کارته پروان زندگی می کند، می گوید که پسر مارشال فهیم ( احمد ولید) چندی پیش، یک نفر به نام حاجی جان را به خاطر دعوا بر سر خانه غصب شده اش در ساحه کارته پروان شهر کابل، به قتل رسانیده و فامیل او را نیز تهدید کرده که در قبال این قضیه سکوت کنند.
او که خواست نامش در این گزارش ذکر نشود؛ گفت که اطرافیان مارشال فهیم، پسر یکی از باشندگان منطقه به نام حاجی ناظر را نیز اختطاف و خواستارگرفتن اسناد خانه اش شده بود.
به گفته این فرد، شکایت ها برعلیه زورمندان به خصوص آقای فهیم درهیچ ارگان دولتی موثر واقع نشده ، حتی آمر حوزه امنیتی مربوطه نیز، فرد شاکی را مدتی بازداشت و شکنجه کرده است.
از کابل تا نا کجا؟
یکی از باشندگان کارته پروان به بخدی، گفت که در سال 1387 نیز فردی به نام حسین علی که در کارته پروان خانه داشت از سوی ماموران فهیم خان مورد اذیت و آزار قرار گرفت. به گفته این فرد، حسین علی که در خارج از منطقه کارته پروان زندگی می کرد و خانه اش را به کرایه داده بود، نمی خواست خانه اش را که درموقعیت خوبی در کارته پروان بود، از دست بدهد اما بارها از سوی محافظان مارشال مورد لت و کوب قرار گرفته یکبار خانه اش مورد حمله قرار گرفت که یک مستاجرشان (پیرمردی به نام اسلم) کشته شد.
او می گوید که پسر حسین علی به نام ابوذر نیز در ماه سبنله 1387 از سوی افرادی که گفته می شود از افراد فهیم است؛ به خاطر پول اختطاف شد و خانواده اش برای رهایی او به هر دری کوبیدند تا اینکه پسرشان را از مرگ نجات دهند.
به گفته منبعی که با خبرگزاری بخدی صحبت می کرد، حسین علی به همراه خانواده اش، در زمستان (جدی)سال ۱۳۸۷ از منطقه به شکل مرموزی نا پدید شدند.
او می گوید که حسین علی در سرای شاهزاده صرافی می کرد و از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردار بود اما پس از آن حادثه کسی اورا در سرای شاهزاده نیز ندیده است.
سارنوالی و کاغذ پرانی ها
مسوولان لوی سارنوالی کشور می گویند که آنها به تمامی دوسیه هایی که مربوط به شکایت شهروندان کشور می شوند رسیدگی کرده است یا دوسیه های شان در مراحل مختلف تحت بررسی است.
حفیظ که مسوول نظارت و بررسی لوی سارنوالی است می گوید که بسیاری از شهروندان کشور، از غصب زمین های شان در مناطق مختلف کشور شکایت دارند اما اکثر این دوسیه ها ناقص بوده یا اینکه بر اثر تهدید و ترس، از ادامه شکایت های شان دست برداشته اند.
او می گوید که تا کنون ده ها هزار دوسیه بدون سرنوشت در دفاتر این نهاد وجود دارند و کسی به دنبال طی مراحل شان نمی گردد.
او از تمامی شهروندان کشور خواست که تمامی اسناد شان را به این اداره بسپارند و تخلفات سارنوالان را به این اداره گزارش دهند.
شکایت از زورمندان در حالی به یک موضوع داغ رسانه ای مبدل شده که شماری از نهادهای مدافع حقوق بشری میگویند که ارگانهای عدلی و قضایی، در سایه ترس و تهدید مقام های زورمند از رسیدگی به این شکایت ها سرباز می زنند .
یک عضو کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید؛ شکایت هایی که به این اداره می رسند به شکل جدی بررسی می شود اما شماری از ارگان های عدلی و قضایی از پیگیری دوسیه ها سرباز می زنند.
علیرضا حیدری – کابل
