یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمانملل اعلام کرد که ۸۵ درصد قربانیان مواد انفجاری باقی مانده از جنگ در افغانستان کودکان اند.
این نهاد روز چهارشنبه (۱ سنبله) در توییتی نوشت که افغانستان یکی از آلودهترین کشورهای جهان به سلاح و ماینهای است که از سالهای جنگ باقی مانده است.
انفجار جنگافزارها به ویژه ماین در کشور همواره از غیرنظامیان قربانی میگیرد، یونیسف میگوید که کودکان در تیرراس این انفجارها قرار دارند.
همواره از انفجارها که قربانیان همه کودکان بودند، در کشور خبررسانی شده است. کودکان یا ناخواسته پای روی ماین گذاشته و یا هم در انفجار جنگافزارها هنگام بازی از آنها قربانی گرفته است.
هر چند رقم دقیق کودکانی که در این افنجارها جان دادهاند معلوم نیست اما هر خانواده یا یک عضو خود را از دست داده و یا هم با خانواده قربانی شناخت و ارتباط دارند.
راه چاره چیست؟
در طول سالها به ویژه در بیست سال اخیر تلاشهای زیادی برای پاکسازی مناطق از وجود ماین و جنگافزارها صورت گرفت اما این تلاشها به دلیل ادامه جنگ به نتیجهای ملموسی نرسید.
حالا یونیسف میگوید که به اموزش کودکان رو آورده تا آنها با ماین و مواد جنگی خطرناک آشنایی پیدا کنند و به آنها نزدیک نشوند.
این نهاد گفته است به کودکان افغانستان آموزش میدهد تا از خود محافظت کنند، مواد منفجر نشده را بشناسند و از آن دوری کنند.
نهاد ماینروبی سازمانملل گفته بود که کودکان افغانستان به دلیل کنجکاوی و انگیزهای که برای حمایت اقتصادی از خانوادههایشان با فروش فلزات دارند، قربانی مواد منفجره میشوند.
مقصر کیست طالبان با حکومت پیشین؟
آمار نشان میدهد که افغانستان بعد از یمن، دومین کشور در جهان است که بیشترین قربانیان ماین را دارد.
در افغانستان با گذشت سالها از عملیات ماین روبی، هنوز هم بیشتر مناطق آلوده به ماین است.
مقامات حکومت پیشین اعلام کردند که کشتزارهای ماین ماهانه به طور میانگین ۱۸۰ قربانی میگیرد، این آمار مربوط به سال ۲۰۱۸ است زمانیکه جنگ میان طالبان و نیروهای حکومت پیشین در بیشتر ولایات داغ بود.
مین روبی در افغانستان از بزرگترین عملیاتها در جهان گفته میشود. این عملیات از ۱۹۸۹ آغاز شد اما به مرور زمان و گرم شدن میدان جنگ، طرفین جنگ برای هدف قرار داردن طرف مقابل به طور گسترده به کشت ماین رو آوردند.
طالبان در سالهای اخیر با تغییر در رویکرد جنگ با ناتو و نیروهای حکومت پیشین از میدانهای جنگ فاصله گرفتند و به کشت ماین روی آوردند.
افراد این گروه میلیونها ماین را در زمین فرش کردند و خود نیز با ساخت بمبهای دستی در بشکههای زرد تلاش کردند بیشترین تلفات را به طرف مقابل وارد کنند.
در انفجار این ماینها علاوه بر کشته شدن نظامیان، هزاران غیرنظامی کشته و زخمی شدند و خسارات هنگفت مالی به تاسیسات و زیربناهای اصلی کشور مانند جاده و شاهراه وارد شد.
مثلا شاهراه کابل-قندهار-هرات که از شاهراههای عمده کشور محسوب میشود با انفجارهای پهیم بمبهای بشکهای طالبان به یک خرابه تبدیل شد.
انفجار ماینها هنوز هم از غیرنظامیان قربانی میگیرد که به گفته یونیسف، کودکان در تیرراس این انفجارها قرار دارند.