مقام های محلی در ولایت بغلان می گویند که نود درصد زنان این ولایت بی سواد هستند و ده درصد دیگر فقط توانایی نوشتن و خواندن را دارند.
نجیب الله “شفاهی” آمر مبارزه با بی سوادی در ولایت بغلان می گوید که خشونت های چندین دهه در افغانستان باعث شده است تا بیشتر زنان در این ولایت بی سواد باقی بمانند.
با این حال، آقای شفاهی به خبرگزاری بخدی گفت: درسال گذشته بیش از 5000 زن از صنف های اول ودوم آمریت سوادآموزی فارغ شدند وقرا است که درسال جاری این رقم به بیش از 10000 زن برسد.
شفاهی می گوید که رسم و رواج های حاکم در خانواده ها، جنگ و خشونت سه دهه در افغانستان باعث شده است که زنان در حاشیه قرار بگیرند.
ولایت بغلان از جمله ولایات ناآرام و سنتی کشور است که هنوز هم فعالیت زنان در این ولایت به گونه شکل و تردید دیده می شود.
با تمامی چالش ها در برابر زنانٰ، مقام های محلی در بغلان از نبود امکانات در این ولایت خبر دادند که به گفته آنان جلو رشد زنان را گرفته است.
رحیمه “ظریفی” رییس امور زنان ولایت بغلان به خبرگزاری بخدی گفت: عدم موجودیت امکانات آموزشیٰ، شغل و نبود امنیت جلو هرگونه فعالیت زنان را گرفته و این روند باعث عقب ماندگی اجتماعی گسترده در بین زنان شده است.
خانم ظریفی تایید کرده که با وجود مشکلات “گسترده” با آنهم برنامه های برای سواد آموزی و ارتقای ظرفیت زنان در بغلان روی دست گرفته شده است که به گفته او در آینده سطح زنان با سواد افزایش یابد.
رییس امور زنان بغلان در این مورد به ایجاد بیش از 200 کورس آموزش حرفه اشاره کرد که در کنار ده ها کورس سواد آموزی فقط برای زنان فعال شده است.
ظریفی می گوید که آنان (ریاست امور زنان) تلاش دارند تا زمینه ورود و سهم گیری بیشتر زنان در ادارت دولتی را فراهم کنند. بیشتر زنان در کشور از حقوق شان بی خبر هستند که به عقیده کارشناسان امور اجتماعی ادامه این روند باعث شده تا به زنان کمتر توجه شوند.
دو روز پیش شماری از زنان در کابل گردهم آمدند و خواستار حضور بیشتر زنان در ادارات دولتی شدند.
این شمار از زنان که بیشتر شان فعال نهاد های مدنی بودند، می گویند که دولت سهم کمتری به زنان داده است.
اخیرا بنیاد موسوم به “رویترز نامسن” گزارش تحقیقی را پخش کرد که در این گزارش افغانستان خطر ناکترین کشور برای زنان در جهان خوانده شده است.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نیز مواد درج شده در این گزارش را تایید کرد و اعلام کرده که رسم و رواج های “ناپسند”، نا امنی ها و سنتی بودند خانواده ها افغانستان را برای زنان خطر ناک کرده است.
تحولات متفاوت
مقامات در دولت می گویند که همین اکنون حضور زنان در ادارات در طول چند دهه در افغانستان بی سابقه بوده است.
با این حال، نوریه “حمیدی” عضو شورای ولایتی در بغلان تایید کرد که وضع اجتماعی زنان در بغلان هشتاد درصد بهبود یافته است.
خانم حمیدی به موارد مانند فعالیت های سیاسی و اجتماعی زنان اشاره کرد که به گفته او در ولایت نظیر “بغلان ” رضایت بخش است.
با آنهم این عضو شورای ولایتی تاکید کرد که فعالیت های انجام شده کافی نیست وباید برای زنان بغلان بیشتر کار شود.
او می گوید درصورتیکه به زنان اعتماد شود این قشر توانایی انجام کارهای بزرگ را دارند.
با این حال، شمار از زنان فعال در ولایت بغلان از نبود امکانات، کم بودن معاش و از همه مهم تر نبود امنیت به شدت شاکی هستند.
بی بی گل خیاط در کارگاه مربوط به ریاست امور زنان بغلان می گوید که در قبال یک روز کار 100 افغانی معاش می گیرد.
خانم بی بی گل گفت: باید سه ماه در این کارگاه مجانی کار کنی تا به معاش سه هزار افغانی در ماه برسی.
او می گوید با توجه به بلند بودن نرخ اجناس این دستمزد کفاف زندگی او را نمی کند.
رحیمه “ظریفی” رییس امور زنان ولایت بغلان برخی از مشکلات این زنان را تایید کرده و می گوید که ایجاد کارگاه های خیاطی و دیگر بخش های حرفه ای نهایت تلاشی بوده که ریاست او انجام داده است.
براساس آماریکه از سوی ریاست امور زنان بغلان ارائه شده است در سال گذشته برای 2 هزار زن دراین ولایت زمینه کار فراهم شده است.
ذکریا ناصری – بغلان