اداره عالی پناهندگان سازمان ملل متحد می گوید که میلیون ها مهاجر افغان به عنوان بخشی از بافت اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده اند.
کلیان کلایشمیت معاون نماینده دفتر عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در پاکستان در آستانه روز جهانی پناهندگان گفته است که پاکستان در بیش از سه دهه گذشته، بهترین خدمات را به افغان هایی که از کشور جنگ زده همسایه مهاجر شده اند، ارائه کرده است.
آقای کلایشمیت گفت: ” من با افتخار می توانم بگویم که با پاکستان از زمان امضای پیمان نامه پناهندگان سازمان ملل متحد در سال 1951 در مقایسه با شماری از کشورها به عنوان یک شریک و دوست از مهاجران میزبانی کرده ایم و نشان دهنده همکاری و دوستی است.”
او گفت با آنکه در جریان یک دهه گذشته بیش از سه و نیم میلیون افغان از پاکستان به کشور زادگاه خود بازگشته اند، اما با اینهم حدود 1.7 میلیون افغان ثبت شده در این کشور حضور دارند در حالیکه خود این کشور میلیون ها بیجا شده ای داخلی در اثر عملیات نظامی و بلایای طبیعی دارد.
او همچنین گفت که کشته شدن اسامه بن لادن هیچ پیامد منفی بر پناهندگان در پاکستان نداشته است و توضیح داد که نسل سوم و چهارم افغان ها زندگی خود را اینجا می گذارند و زمینه های آموزش، خدمات صحی، شغل و امرار معاش برای آنان فراهم است.
این مقام سازمان ملل متحد که شهروند آلمان است از پنج سال در پاکستان کار می کند به این نظر است که افغان در جامعه پاکستان مخلوط شده، اما از گفتن این موضوع خودداری کرد که آنان جذب جامعه شده است.
با آنکه مهاجران افغان در شماری از کشورها به ویژه کشورهای همسایه ایران و پاکستان با مشکلات گوناگونی روبرو اند، اما به دلیل نبود زمینه های شغلی در داخل کشور به مهاجرت در این کشورها ادامه می دهند.
طی ده سال گذشته میلیون ها پناهنده از خارج کشور به ویژه کشورهای همسایه به زادگاه خود برگشتند، اما به دلایل نبود کار و امنیت مطمئن شماری از آنان بار دیگر راه مهاجرت را در پیش گرفتند.
بنابر آمار سازمان های امداد رسان و تحقیقاتی بین المللی هم اکنون میلیون ها شهروند کشور در خطر گرسنگی و زیر خط فقر به سر می برند.
بسیاری از شهروندان کشور انتقاد می کنند که با وجود سرازیر شدن میلیاردها دالر کمک خارجی، دولت تاهنوز نتوانسته است کارهای زیربنایی را در کشور انجام دهد تا زمینه شغل دایمی در داخل کشور فراهم شود.
فساد اداری، ظرفیت پایین کاری و در برخی موارد دیوان سالاری دست و پا گیر سبب شده تا شماری از ادارات و نهادهای دولتی توانایی حدود شصت درصد بودجه توسعه ای خود را نداشته باشند.
