کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان اسامی شماری از فعالان مدنی و فرهنگی را منتشر کرده و از طالبان خواسته است که هرچه زودتر زمینه رهایی این فعالان را فراهم‌کنند.
در اعلامیه‌ای این کمیسیون که امروز (شنبه 12 حمل) منتشر شده آمده است: “طالبان، هنوز هم فعالانِ فرهنگی و مدنیِ بازداشت‌شده، هریک ذکریا اصولی، رسول پارسی، نرگس سادات، موسی شاهین، مرتضی بهبودی، سید محمد حسینی، مؤسسِ بنیاد فرهنگی‌ـ‌هنری صدای هم‌وطن، مطیع‌الله ویسا، فعالِ برجستۀ حق آموزش و پرورش و تعداد دیگر را بدون هیچ جرمی، در بند دارند و از سرنوشت شان خبری نیست.”
این کمیسیون می‌گوید با توجه به تلاش‌های بین‌المللی برای رهایی این فعالان، اما طالبان تا هنوز با وصف این‌که می‌دانند این بازداشت‌ها سبب افزایش نفرت در برابر این گروه می‌شود، اما هیچ توجهی به خواست‌های مردم و ساختارهای حقوق بشری نکردند.
مطیع‌الله ویسا در بخش دسترسی کودکان به آموزش فعالیت دارد. بنیاد تحت رهبری او موسوم به «راه قلم» در مناطق دوردست مکاتب سیار ایجاد می‌کند اخیرا بازداشت مطیع‌الله ویسا و رسول پارسی با واکنش‌های گسترده‌ای کاربران افغان در شبکه‌های اجتماعی و سازمان و نهادهای بین‌المللی مواجه شده است.
واکنش‌ها به بازداشت آقای ویسا به حتی گسترده بود، که سخنگویان طالبان اعتراف کردند که آنها از این حجم واکنش تعجب کرده و دانستند که فرد مهم را دستگیر کرده‌اند.
سپس سخنگویان طالبان گفتند که ویسا به اتهام جاسوسی دستگیر شده‌است، موضوع که خانواده و بستگان ویسا اتهام وارده را به شدت رد کردند.
برادر میطع‌الله ویسا با نشر نوار تصویری می‌گوید که طالبان برای بازداشت برادرش به خانه‌پدری شان هجوم اوردند و پس از هتک حرمت اعضای خانوده به شمول مادر ویسا، تمام وسایل شخصی مانند لب‌تاب او را با خود بردند.
بعدا گزارش شد که طالبان دو برادر مطیع‌الله ویسا را نیز بازداشت کردند.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می‌گوید که در راستای دادخواهی از ارزش‌های حقوقِ‌بشر لحظه‌یی درنگ نکرده و برای حمایت از قربانیان و احقاق حقوق‌شان، تلاش‌های خود را ادامه می‌دهد.
نرگس سادات از اعضای جنبش زنان مقتدر افغانستان است که حدود پنجاه روز پیش از پل‌سرخ کابل از سوی نیروهای طالبان بازداشت شد
در اعلامیه این کمیسیون آمده است: “از دولت‌ها و میکانیسم‌های بین‌المللی حقوق بشر می‌طلبد تا به‌منظورِ تحققِ حقوق‌بشر، فشارهای ملموس و بیش‌تری را بر طالبان وارد کنند و جلو خودسری‌های این ناقضان معلوم‌الحال و نقض آشکار حقوقِ‌بشر در افغانستان را بگیرند.”
این کمیسیون از نشر گزارش سالانه سازمان عفو بین‌الملل استقبال کرده و آن را یک گزارش پر‌مفهوم خوانده است.
سازمان عفو بین‌الملل پیشتر گزارش سالانه خود را نشر کرد که در آن به وضعیتِ دردناک زنان، محدودیت‌ها بر حق آموزش و پرورش، کشتار افراد ملکی و بی‌گناه، وضعیت ناگوار نظامیان پیشین، ترویج و تطبیق محاکم صحرایی و قیودات تحمیلی بر آزادی بیان و رسانه‌ها و وضعیت حقوق‌بشری اقلیت‌های قومی‌ـ‌مذهبی در افغانستان پرداخته است.
